Mutluluk Halleri

Like a Stone'u loopa alırken hayatın gerçekten garip bir ilerleme tarzının olduğunu düşünüyorum. Ya da benim algım garip, bilmiyorum. Bir bakıyorsun bir kötü şey oluyor, üstüne bir başkası, bir başkası.. Boğuluyor gibi hissediyorsun. Sanki hayatında hiç ışık yok, olmayacak gibi. Bazen de bir iyi şey oluyor, üstüne bir başkası, bir başkası.. O zaman da herşey günlük güneşlik oluyor. Bütün ağaçlar birden çiçek açtı, güneş birden doğdu sanki moduna giriyorsun. Herşey güzel gitmeye başlıyor. Hayatın adalet sistemi bir garip. Bazen ölüm mevsimleri oluyor böyle. Çevrendeki herkesin bir tanıdığı ölüyor falan, ölümlerin çok yakın zamanlarda olması garip. Bazen de doğum mevsimleri oluyor. Çevrendeki tanıdıklarına bakıyorsun. Ya herkesin çocuğu olmuş ya herkesin yeğeni. Mutluluklarla mutsuzluklar eşit mi veriliyor acaba insanlara? Bazen ciddi ciddi bunu düşünüyorum. Çünkü her karanlık bir aydınlığa, her aydınlık da bir ara karanlığa dönüşüyor. Bunu görebiliyorum. İnsan kendine güç vermezse nasıl atlatır ki zaten bütün kötü şeyleri? Ya kendine güç vereceksin ya da oturup bunalıma gireceksin işte. Bunalıma girdiğin zaman da kafanı öyle yere eğmiş oluyorsun ki burnunun dibine aydınlık geliyor görmüyorsun, sakat bir olay. Ama kadere inancım tam benim. Her şerde bir hayır var. Kapanmayan yara, unutulmayan şey var mı? Yok. Mutluyken bunları düşünmek kolay aslında, mutsuzken düşünmek zor oluyor. İşte o yüzden yazıyorum ben bunu, dönüp okurum belki mutsuz bir anımda:)

Korku kötü birşey midir iyi birşey midir hala tam karar verememiş olmakla birlikte korkum olmadığını söyleyebilirim artık. Galiba birşeyler yaşla ilgili. Eskisi kadar çabuk umutsuzluğa falan kapılmıyorum ben. Bak gördün mü, herşey düzeliyor, herşey.. Zamanın ötesinde hiç birşey yok dünyada. Zaman ilerler. İnsanlar doğar, insanlar ölür, insanlar sever, insanlar nefret eder, insanlar ağlar, insanlar güler, zaman ilerler. Hep böyle oldu. Ka rüzgar gibi..

Bu yazıyı yazmaya sebebiyet veren bütün insanlara teşekkür ediyorum. Bu yazıyı yazacak kadar beni mutlu edebilen ve mutluluğumun değerini bu kadar iyi anlamama neden olacak kadar beni mutsuz eden insanlara.. Sizlerle bileniyorum körlüğümden.. Ayrıca bu yazıda Forevermore'un katkısını inkar eden kişi taş olur efendim:) Forevermore'a sonsuz teşekkürler:)